خلود در جهنم (پرسش و پاسخ)

پرسش:

خداوند در قرآن کریم از یک‌سو در بعضی آیات بحث در هم پیچیدن آسمان و خلود در دوزخ را مطرح می‌فرماید، و از طرف دیگر در برخی آیات خلود را مقید به دوام آسمان‌ها و زمین نموده است، یعنی بهشت و جهنم جاودانه نیست، آیا این اختلاف در آیات موهم تعارض در آیات قرآن کریم نیست؟

پاسخ:

طرح شبهه

خدای متعال در قرآن کریم از یک‌سو در برخی آیات به دفعات تصریح می‌کند که آسمان و زمین از بین می‌روند «روزی که آسمان را همچون درهم پیچیدن صفحه نامه‌ها درهم می‌پیچیم، همان‌گونه که بار نخست آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را بازمی‌گردانیم. وعده‌ای است برعهده ما که انجام‌دهنده آنیم.»(انبیاء-104) و از طرف دیگر در بعضی آیات به جاودانه بودن بهشت و دوزخ اشاره شده است مانند «آنها (کافران) در آن دوزخ همیشه معذبند و بر نجات خود نه یاری می‌یابند و نه یاوری.»(احزاب- 64 و65)

اما در دسته دیگر از آیات خداوند در مطلبی مخالف با آیات دسته اول و دوم خلود را مقید به دوام آسمان‌ها و زمین کرده است. «تا آسمان‌ها و زمین آن جهان پابرجا است، در آتش ماندنی‌اند، مگر آنکه خداوند نجات‌شان دهد. او هر کاری بخواهد می‌کند.»(هود-107) یعنی طبق این آیه جهنم (و یا بهشت) جاودانه نیست. آیا این اختلاف در آیات موهم تعارض در آیات قرآن کریم نیست؟

پاسخ شبهه

1- پاسخی که ماده اشکال را از بین می‌برد این است که خدای متعال در کلام خود آسمان‌ها و زمینی برای قیامت معرفی می‌کند که غیر از آسمان‌ها و زمین دنیا است و می‌فرماید: «روزی که زمین به غیر زمین، و آسمان‌ها (به غیر این آسمان‌ها) مبدل می‌گردد، و (مردم) در برابر خدای یگانه قهار ظاهر شوند.»(ابراهیم-48) بنابراین معلوم می‌شود که برای آخرت نیز آسمان‌ها و زمینی است، همچنان که در آن بهشت و دوزخی و برای هر یک سکنه و اهلی است که خدا همه آنها را با این وصف توصیف کرده که نزد او هستند و فرموده: «آنچه نزد شما است از بین می‌رود و آنچه نزد خداست باقی است.»(نحل-96) بنابراین آسمان‌ها و زمینی که در آخرت است از بین نمی‌رود اما آسمان‌ها و زمین دنیوی با این نظام مشهود از بین می‌رود. خلاصه اینکه جهان همواره آسمان‌ها و زمینی دارد. لکن در آخرت نظام دنیایی‌اش را از دست می‌دهد. دلیل اینکه قیامت، آسمان‌ها و زمین دیگری دارد قول خدای سبحان است که می‌فرماید: «یوم تبدل الارض غیر الارض و السموات».

2- منظور از دوزخ و بهشت، دوزخ و بهشت برزخی است. مادام که آسمان‌ها و زمین پابرجایند، این بهشت و جهنم خالد و همیشگی است. وقتی مدت بقای آسمان‌ها و زمین تمام شد و قیامت کبری برپا شد، از آن بهشت و دوزخ برای داوری و رسیدگی به نامه‌های عمل‌شان بیرون می‌آیند، و هرکسی خلود در بهشت و جهنم قیامت کبری را تجربه می‌کند.

3- کلمه خلود در قرآن کریم به دو معنا آمده است:

1- مدت طولانی 2- الی الابد و همیشگی و مباحث کلامی اثبات گردیده که تنها کفار مخلد در نار هستند. در آیه شریفه «مسلماً خدا این را که به او شریک ورزیده شود نمی‌بخشاید، و غیر از آن برای هرکس که بخواهد می‌بخشاید.»(نساء-48) مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع‌البیان خود می‌نویسد: «این آیه امیدوارکننده‌ترین آیه نزد من است. همان‌گونه که امام علی(ع) می‌فرماید: «ما فی القرآن آیه ارجی عندی من هذه الایه» در قرآن هیچ آیه‌ای نیست که امیدوارکننده‌تر از این آیه نزد من باشد. بنابراین مومنین فسّاق مدتی را در جهنم سپری می‌کنند تا گناهان آنان پاک شود و سپس از دوزخ به بهشت الی الابد منتقل می‌شوند. اما کافران معاند هم در جهنم برزخی و هم در جهنم قیامت کبری الی الابد در آتش مخلد خواهند بود. بنابراین میان آیات مطرح‌شده در شبهه هیچ‌گونه تضاد و تعارضی نیست.

پرنـده‌ای در بیــروت

چند سالی بود که در مسجد شهر کویری‌ام، جایی در دورترین نقطه‌ی جنوب خراسان، فعالیت می‌کردم. مردمِ شهر کوچکم مرا معتمد و امین خود می‌دانستند. اوایل پاییز بود که برای جمع‌آوری کتاب‌های کهنه‌ی کتابخانه‌ی مسجد، سری به آن‌جا زدم. تازه رسیده بودم و خواستم برای تغییر هوای اتاق، پنجره را باز کنم که نعیمه خانم، همسایه‌ی دیوار به دیوار مسجد را دیدم. چادر سورمه‌ای خال‌‌دار ریز سفیدش را تنگ دور صورت گندم‌گونش گرفته بود. زنی ۷۰ ساله بود و همیشه به فکر همسایه‌ها و دلسوز آن‌ها.

با عجله از کنار حوض کوچک حیاط مسجد گذشت و خود را به پله‌های طبقه‌ی بالا رساند، درست جایی که من ایستاده بودم. نمی‌دانستم ساعت سه عصر این‌جا چه کار دارد!

با خودم گفتم: «شاید اصلاً با من کاری نداشته باشه و به قصد اتاق انبار وارد راهروی پله‌ها شده...» اما... هنوز در حال فکر کردن بودم که صدای تق‌تق در چوبی را شنیدم! به طرف در رفتم. در را که باز کردم، نعیمه خانم نفس‌زنان سلام کرد. تا جواب سلامش را دادم، بدون مقدمه شروع به حرف زدن کرد: «زودتر از این‌ها منتظرت بودم. می‌گم پسرم، خاتون اومده بود خونمون. دختر شیخ احمد رو که می‌شناسید! طلا آورده بود. نمی‌تونستم طلاهای خاتون رو قبول کنم.»

نمی‌فهمیدم از چه حرف می‌زند! مثل همیشه از وسط ماجرا داشت تعریف می‌کرد. بین آن همه تندتند صحبت کردنش، فقط توانستم با تعجب بپرسم:

«طلا؟»

- بله، طلا. در جریان زندگی‌شون هستم و می‌دونم چطور به سختی اما آبرومندانه، ۷ ساله با «اوستا ساعد» پس‌انداز می‌کنن تا اون خونه‌ی قدیمی ۴۰ متری رو عوض کنند، اونم با پنج تا بچه‌ی قد و نیم قد!

هنوز جمله‌اش تمام نشده بود که نفس بلندی کشید و خواست ادامه دهد. فرصت را غنیمت شمردم و قبل از آن که ادامه دهد، با لبخند گفتم: «مادرجان! الان چه کاری از دست من برمیاد؟»

- می‌خوام پشیمونشون کنی.

- از چی؟

- خاتون و شوهرش ساعد، پاشونو توی یه کفش کردن که آقا گفته کمک به مردم لبنان، به

تک تک مردم واجبه و هر کسی باید هر طور می‌تونه کمک کنه. هرچی به خاتون گفتم: «دخترجون، کمک کن ولی اندازه‌ی خودت.» قبول نکرد که نکرد. آخرم به‌هم گفت: «با ساعد تصمیم گرفتیم طلاها رو به مردم لبنان هدیه بدیم، بعداً می‌تونیم برای خونه پول جمع کنیم.»

شیخ احمد را می‌شناختم. مرد با خدا و دلسوزی بود. ساعد، پسر محمود کفاش را هم می‌شناختم. بعید بود که بتوانم نظرشان را تغییر دهم...

***

فصل، فصل خوشه‌های طلایی است. به طرف زمین‌های روستایمان حرکت می‌کنم. از شهر تا روستای اجدادی‌ام کمتر از ۲۰ دقیقه راه است. داس را برمی‌دارم و در کمر گندم‌ها فرو می‌برم. فکر چند ساعت پیشم را رها می‌کنم و به زمین‌های پر از گندمی نگاه می‌کنم که به زودی ثمره‌ی وجودشان را تقدیم مردمی خواهند کرد که قرار است نان شوند و در سفره‌هایشان جای گیرند. فکرم مثل پرنده‌ای پر می‌کشد و در ۳۲۰۰ کیلومتر آن طرف‌تر از روستای کویری‌ام، در آسمان خاکستری‌رنگ و باروت‌خورده‌ی شهر می‌نشیند... مردم را می‌بینم، اما زمین‌هایشان را نه! نمی‌دانم زمین‌ها محصول دارند یا نه، اصلاً اراضی سالم است یا سوخته؟ و نکند محصول‌ها در تصرف غاصبان باشد!

- باباااا!

صدای «جُمانه»ی ۸ ساله‌ام مرا از فکر بیرون می‌آورد و با نگرانی از جیغ بلندش، سرم را به طرفش می‌چرخانم. نگاهم به زمین بازی بچه‌ها می‌افتد که صد متر دورتر از من هستند. صورت خندان جمانه را می‌بینم و «علی»، پسر دو ساله‌ام را که محکم در آغوش گرفته و می‌دود. آهم با آسودگی از سینه‌ام خارج می‌شود. همزمان چشمم به «امینه»ی ۶ ساله‌ام می‌افتد که اخم‌هایش در هم است و می‌فهمم که باز «جُمانه» سر به سرش گذاشته. به آن‌ها لبخند می‌زنم و مشغول ادامه‌ی کارم می‌شوم، اما دوباره پرنده‌ی خیالم در سه هزار و اندی کیلومتر آن طرف‌تر از جایی که ایستاده‌ام می‌پرد؛ کودکانی هم‌سن و سال سه فرزندم را می‌بینم که جای فریاد شادی، ضجه و‌گریه به خاطر گم کردن پدر و از دست دادن مادرشان سر می‌دهند و جیغ درد از زخم‌های صورت و تن. این همه غم را تاب نمی‌آورم؛ داس از دستم بر زمین می‌افتد. دستانم را روی سر می‌گذارم، زانو می‌زنم و تکرار می‌کنم: «منجی! بیا.»

صدایی آرامم می‌کند، اما فقط نور می‌بینم و نور...

نویسنده: مریم رفعتی

خلود مؤمن و کافر در بهشت و جهنم

قال الامام الرضا(ع):

«ان الله لا یدخل النار مؤمنا و قد وعده الجنه، و لا یخرج من النار کافرا و

قد اوعده النار والخلود فیها».

امام رضا(ع) فرمود: خداوند مومنی را که وعده بهشت به او داده وارد آتش جهنم نمی‌کند

و کافری را که به او وعده آتش جهنم و خلود در آن را داده از جهنم خارج نمی‌کند.(1)

____________

1- بحارالانوار، ج 8، ص 362

ستاره سبز

نگاه مؤمن یحیی

ستاره سبز و طلایی به اعتدال برآمد

سکوت ماه شکست و از انحلال درآمد

جهان مسافر شب شد‌، سیاهپوش حماسه

دوباره آه! فلسطین‌، دوباره خون جگر آمد

شهادت است حدیث ِقلندران مقاوم

و از شهادت مرد ِقلندری خبر آمد

نشسته بر دل هستی، نگاه مؤمن یحیی

ستاره‌ای که سر شب دمید و با سحر آمد

نماز صبح؛ سلامی به سمت قدس روان کن

که عطر سرخ شهادت، چکید و در به در آمد

کبوتری؛ گل زیتون سپرده بود به دستش

گرفت و رفت خدایا‌، حریر بال و پر آمد

چگونه شاهد این شهر بیقرار و غریبم!

امان نمی‌دهد آری‌، دلی که تا خطر آمد

قیام کن که بدانم خدای عز و جل؛ آه!

بگو به باد بگوید که: نوبت ظفر آمد

تو را به حضرت زهرا «س»، تو را به حضرت زینب «س»

قیام کن که بدانم، که: عمر صبر سر آمد

ونوس جامی پور

نشانه بدترین مردم

قال‌النبی(ص):

«شرالناس من باع آخرته بدنیاه و

شر من ذلک من باع آخرته بدنیا غیره».

پیامبر اکرم(ص) فرمود: بدترین مردم آن کسی است که آخرت خود را به دنیای خود

بفروشد و بدتر از او آن کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگری بفروشد.(1)
____________
1-لئالی‌الاخبار، ج 5، ص 95

آثار سلبی آرزوهای طولانی

قال الامام علی(ع):

ان الامل یذهب العقل، و یکذب الوعد و یحث علی الغفله و یورث الحسرهًْ،

فاکذبوا الامل، فانه غرور و صاحبه مأزور».

امام علی(ع) فرمود: «آرزو عقل را از بین می‌برد،

وعده پوچ می‌دهد، به سوی غفلت ترغیب می‌کند و حسرت می‌آفریند.

پس آرزو را از خود دور کنید و دروغ شمارید که فریب است و

منجر به نافرمانی صاحبش می‌شود.»

____________

1- بحارالانوار، ج 77، ص 293

غیرت آهنین

تقدیم به شهدای پدافند هوائی ارتش جمهوری اسلامی ایران

ای مرد

گنبدِ تو آهنین نیست

که بافته‌ای است از جنسِ غیرت و شهامت و اقتدار

درهم تنیده‌ای است نفوذناپذیر

از پایمردی و عشق و ایمان

گنبدِ تو

تمامِ وسعت آسمان است

و وطن، آرام در سایه امنیت آن

می ستایمت

ای غیرتِ مجسم

ای شهامتِ بی‌بدیل

ای عشقِ جاری

ای بلندمرتبه

ای شهیدِ پدافند

ابوالقاسم وردیانی

منتقم کربلا در راه است .......

دل سراپرده ی محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست

گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست

بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست

هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست

ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست

من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست

فقر ظاهر مبین که حافظ را
سینه گنجینه محبت اوست

منتقم کربلا در راه است .......

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو
فلان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای
که سال‌هاست که مشتاق روی چون مه ماست

فلسطین زیبا

گل نازک و نازنین نجابت

درخت ستبر تن استقامت

عروس عفیف دل پاک مریم

مسیح پیام آور نور و رحمت

فلسطین فصل ِ تلاش و تکامل

اسیر سکوت ِ هراس و حسادت

من و کودکان ِ پریشان و زخمی

فلسطین فصل ِ الفبای وحدت

فلسطین زیبای محمود درویش

پر از شعر و اندیشه تا بی‌نهایت

فلسطین، تن ِزخمی یک پرنده

کبوتر، نه! قطعا، همای سعادت

جهان پر از جهل و دانش، دریغا

جهان ِ تجرد، جهان ِ جسارت

دل بیقراران عالم شکسته

دریغا از این زخم و زندان ِ ظلمت

فلسطین، عطشنامه یِ نام انسان

بهار مجسم، مزار طراوت

مسلمانی‌ام رنگ دریا گرفته

پر از آسمانم به لطف شریعت

و پایان پیکار، آغاز عشق است

سحرگاه آیینه و استجابت

نرگس جامی پور

اینجا کربلاست

در آستانة ظهور،

نور سیدالشهدا علیه‌السلام می‌درخشد

او که درس آزادگی و حق‌طلبی را به جهانیان آموخت

و در کربلا نشان داد،

چگونه می‌توان در برابر ظلم ایستاد و برای حق و حقیقت جنگید

هر قطره خونِ حسین علیه‌السلام

و یارانش،

نوری شد برایِ روشنیِ جاده‌هایِ تاریکِ تاریخ

و اکنون،

در انتظارِ آقایی که وعدة الهی است

ثانیه‌ها را یک به یک می‌گذرانیم

«اِنَّ وَعدَ اللَهِ حَق»

او که عدالت را در زمین برقرار می‌کند

و

تاریکی و سیاهیِ ظلم و ستم را

می‌زداید...

و آن هنگامة موعود

دیگر کسی توان ایستادگی در برابرِ حقیقتِ محضِ تاریخ را ندارد

این روزها،

از میان خرابه‌های ویران و‌گریة کودکانِ غزه و لبنان

زمزمة پدران و مادرانِ داغدیده به گوش می‌رسد

«اینجا کربلاست.»

هر کجا که یادِ سیدالشهدا علیه‌السلام باشد،

امید به ظهور زنده است ...

مریم عرفانیان

روزگاری

روزی روزگاری باغ سبز زیتون

پر بود از افسانه‌های آشنایی

ولی از ظلم‌های قوم صهیون

نشان دارد نشانی از جدایی

چو یک قسمتی از خاک آن باغ

به تاراج رفته داغ بر دلها نشانده

و بین گل و لاله جدائی اوفتاده

چه دیوار سنگی بین آنها کشانده

از یک طرف دریا و امواج بلندش

غیرت برای مردمانش هدیه آورد

از آن طرف دشمن دیواری کشیده

رنج جدایی از آرمانش هدیه آورد

اما دلیران همچو زیتون‌های سبزش

قامت کشیدند جامه‌های رزم برتن

با هم دوباره عهد بستند تا رهایی

مردانه پای عهد و پیمانها هستن

چه روز امتحان سخت بود

برای جمله ی آن سبز پوشان

وزیتون هم دوباره زد جوانه

به یمن چشمه ی از غیرت جوشان

و در دستها بود پرچم نصر من الله

و در دستان دیگر، تفنگ الله اکبر

و فریاد آنها همزمان در کوچه پیچید

که ماآماده‌ایم آماده فرمان رهبر

و تا قدس پیش خواهیم رفت آری

که تا ما شاهد یک کربلا باشیم آری

بلی آزاد خواهیم ساخت او را از اسارت

زچنگ دشمن صهیون، رها باشیم آری

الا‌ای قدس! به سویت خواهیم آمد

وخواهیم خروشید، به یک فرمان رهبر

دوباره لاله‌های تازه، زخاک تو به روید

نماند از جنایت‌ها نشانی باز دیگر

ابوالقاسم محمدزاده

چون خدای تو و یوسف یکی است .....

یوسف

می دانست که تمام درها بسته اند ؛

اما به خاطر خدا و تنها به امید او ؛

به سوی درهای بسته دوید

و تمام درهای بسته برایش باز شد ....

چون خدای تو و یوسف یکی است

خدا برای تو یک دری را باز می کند .........

خدا برای تو یک دری را باز می کند

که حتی

آن در رانزده بودی ؛

به حکمتش اعتماد کن

همیشه تو سکوت حرکت کنید ........

مخفیانه زمین بخرید و خانه بسازید

وقتی تمام شد شیرینی اش را به کل فامیل بدهید ؛

تو خلوت خواستگاری کنید ولی تو جمع ازدواج کنید ؛

اجازه بدهید آدم ها فقط نتیجه را ببینند

هرگز فکر و ایده و نظرت را نشان آدم ها ندهید

نگذارید انرژی منفی شان بهم بریزد تو را ؛

همیشه تو سکوت حرکت کنید ؛

موفقیت خودش سر و صدا می کند !

منتقم کربلا در راه است .......

دل سراپرده ی محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست

گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست

بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست

هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست

ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست

من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست

فقر ظاهر مبین که حافظ را
سینه گنجینه محبت اوست
دل سراپرده ی محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست

گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست

بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست

هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست

ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست

من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست

فقر ظاهر مبین که حافظ را
سینه گنجینه محبت اوست

منتقم کربلا در راه است .......

دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست

گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست

بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست

هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست

ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست

من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست

فقر ظاهر مبین که حافظ را
سینه گنجینه محبت اوست

پنج چیز موفقیت شما را تضمین می کند :

پنج چیز موفقیت شما را تضمین می کند :

1- نه گفتن

2- استقبال از انتقاد

3- خوش بینی

4- عدم ترس از شکست

5- توانایی تمرکز بر هدف

مُحبّت را از که آموختی ؟

عارفی را گفتند :

مُحبّت را از که آموختی ؟

گفت : از درخت شکوفه

پرسیدند : چگونه ؟

گفت: هر موقع به آن لگدی زدم به

جای تلافی بر سرم شکوفه ریخت

دل را می شکنیم و // اسمش می شود فهم و شعور .....

ریشه های قالی را تا می کنیم تا سالم بماند

ولی ریشه ی زندگی یکدیگر را

با تبر نامهربانی قطع می کنیم و

اسمش را می گذاریم برخورد منطقی ......

دل را می شکنیم و

اسمش می شود فهم و شعور .....

چشمی را اشکبار می کنیم و

اسمش را می گذاریم حق .....

غافل از این که اگر در تمام این موارد

فقط کمی صبوری کنیم

دیگر مجبور نیستیم عذرخواهی کنیم .....

ریشه ی زندگی انسان ها را دریابیم و

چون ریشه های قالی محترم بشماریم ....

گاهی متفاوت باش

بخشش را از خورشید بیاموز

محبّت را بی محاسبه پخش کن ......

نگذار / زخم هایت .....

نگذار ؛

زخم هایت

تو را

به کسی که نیستی ،

تبدیل کن

خانه ی خدا نزدیک ما است ......

با کسی که بهشت

را در زمین نیافته است

آن را در آسمان نیز نخواهد یافت

خانه ی خدا نزدیک ما است

و تنها اثاث آن ، عشق است

بستر عشق به خدا

خدمت به مخلوقش هست

خدایا پناهم باش ** تا مظلوم روزگار نباشم

خدایا پناهم باش

تا مظلوم روزگار نباشم

باورم باش

تا محتاج روزگار نباشم

همدمم باش

تا تنهای روزگار نباشم

رهایم مکن

تا اسیر دست روزگار نباشم

و خدایم باش

تا بنده این روزگار نباشم

منتقم کربلا در راه است .......

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو
فلان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای
که سال‌هاست که مشتاق روی چون مه ماست

منتقم کربلا در راه است .......

یک لحظه با تو بودن، از عمر جاودان بِه
یک زخم از تو بر تن، از صد هزار جان بِه

خاک درِ تو بر رو از آبروست خوش تر
خار ره تو در باغ از سرو بوستان به

هر سو تو روی آری از کعبه می بری دل
هر جا تو پاگذاری از چشم آسمان به

اشکی که بر تو ریزد گردد شراب کوثر
قلبی که بر تو سوزد از گلشن جنان به

وقتی نخوانم از تو وقتی نگویم از تو
خاموشی ام ز گفتن، لالیم از زبان به

یک گوشه در حریمت از وسعت دو عالم
یک قطره از فراتت از بحر بی کران به

زخم تو مرهم دل، درد تو داروی جان
نام تو بر زبان ها از ذکر قدسیان به

دامان کربلایت از قلب عرش خوش تر
گودال قتلگاهت از ملک لامکان به

تا می سراید از تو تا می نویسد از تو
یک لحظه عمر "میثم" از عمر جاودان به

هم نشین گل اگر باشی معطر می شوی ......

هم نشین گل اگر باشی معطر می شوی

سرتر از صدها گلاب قمصر می شوی

همنشین با بی خرد بی اعتبارات می کند

پیش استاد سخن بی شک سخنور می شوی

از زمین بگذر مسافر خانه ای متروکه است

آسمان باشی گذرگاه کبوتر می شوی

هم صدایبلبل خوشخوان نباشی جغد شوم

پیش لامذهب بدان کم کم تو کافر می شوی

عشق را معنی به بد مستی مکن سنگ صبور

پیش لیلا زمان مجنون دیگر می شوی

بلند شو و برای آرزوهایت بجنگ

به جای کوچک کردن دیگران ؛

خودت بزرگ شو !

به جای آرزوی شکست ، برای افراد موفق ؛

خودت هم تلاش کن و موفق شو !

و به جای نشستن و حسرت خوردن ؛

بلند شو و برای آرزوهایت بجنگ

فراموش نکن ؛

کسی که توهین می کند ،

خودش را زیر سوال برده !

کسی که تحقیر می کند ؛

خودش را خوار کرده !

و کسی که می رنجاند ؛

دیر یا زود ، تاوان خواهد داد !

نه خرافات است ونه سطحی نگری !

اما لابه لای این سیل منطق و روشنفکری ؛

به چوب انتقام خدا بدجوری اعتقاد باید داشته باشید ، بدجور !

ریشه که داشته باشید

ریشه که داشته باشید

خم می شوید ؛

ولی نمی شکنید

موفقیت باید ریشه تو باورهات

داشته باشد

چیزی مثل یک اعتقاد ........