بیعت کوفیان با مسلم، فرستاده امام حسین(ع)

مسلم حرکت کرد تا به کوفه رسید و در خانه مختار فرود آمد(برخی جاهای دیگر را گفته‌اند) شیعیان رفت و آمد با او را آغاز کردند و هرگاه گروهی از شیعیان نزد مسلم جمع می‌شدند، او نامه حسین(ع) را می‌‌خواند و آنان می‌گریستند و به مسلم، وعده نبرد و یاری می‌دادند. (1)

آن‌گاه مسلم(ره) برای امام حسین(ع) نامه نوشت و به ایشان خبر داد که هجده هزار نفر بیعت کرده‌اند و از او خواست که به کوفه بیاید. (2) (در اسناد تاریخی تعداد بیعت‌کنندگان با مسلم متفاوت گزارش شده است).

ـــــــــــــــــــــــ

1- الکامل فی‌التاریخ، ج 2، ص 535

2- الارشاد، ج 2، ص 41

شعر انتظار ....

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه
برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر، نه غروب شد نیامدی

شعر انتظار ....

فروغ بخش شب انتظار آمدنی است
نگار آمدنی، غمگسار آمدنی است

به خاک کوچه دیدار آب می پاشند
بخوان ترانه شادی که یار آمدنی است

ببین چگونه قناری ز شوق می لرزد
مترس از شب یلدا بهار آمدنی است

صدای شیهه اسب ظهور می آید
خبر دهید به یاران : سوار آمدنی است

بس است هر چه پلنگان به ماه خیره شدند
یگانه فاتح این کوهسار آمدنی است


مرتضی امیری اسفندقه

عواقب رغبت به دنیا

قال‌الحسین(ع) قال‌ رسول‌الله(ص):

«الرغبهًْ فی‌الدنیا تکثر الهمّ و الحزن، و الزهدفی الدنیا یریح القلب و البدن».

امام حسین(ع) از قول پیامبر اکرم(ص) فرمود: رغبت به دنیا غم و اندوه را

بسیار می‌کند و بی‌رغبتی (عدم دلبستگی و وابستگی) به دنیا، دل و بدن را آسوده می‌کند. (1)

ـــــــــــــــــــــــ

1- بحارالانوار، ج 73، ص 91

دل‌ها با امام حسین(ع) اما شمشیرها ضد آن حضرت

فرزدق شاعر نامی اهل‌البیت(ع) نقل می‌کند: حسین در بازگشتم از کوفه با من دیدار کرد و فرمود: ای ابوفراس! چه خبر؟ گفتم راست بگویم؟ فرمود: راستی را می‌خواهم. گفتم: دل‌ها با توأند، ولی شمشیرها با بنی‌امیه! و البته یاری از جانب خداست. امام حسین(ع) فرمود: می‌بینم که راست می‌گویی. مردم بردگان دنیایند و دین بر زبانشان بازیچه است، تا جایی که درآمد زندگی‌شان، با دین افزایش می‌یابد، بر گرد آن می‌چرخند و چون با سختی‌ها دچار آزمون شدند، دینداران اندک می‌شوند. (1)

ـــــــــــــــــــــــ

1- کشف‌الغمه، ج 2، ص 244

زدودن آشفتگی و بلا با دوراندیشی و چاره‌جویی عقلانی

قال‌الحسین(ع): «الامین امن، و البری جری، و الخائن خائف،

والمسیئی مستوحش، اذا وردت علی‌العاقل لمه، قمم بالحزن بالحزم،

و قرع‌العقل للاحتیال».

امام حسین(ع) فرمود: فرد درستکار آسوده است، بی‌گناه بی‌باک است،

خیانتکار ترسان است و بدکار هراسان است. هرگاه آشفتگی و بلا بر عاقلی روی آورد‌،

اندوه خود را با دوراندیشی می‌زداید، و برای چاره‌جویی در خانه عقل را می‌کوبد. (1)

ـــــــــــــــــــــــ

1- نزهت‌الناظر و تنبیه‌الخواطر، ص 84

واقعه عاشورا در چه سالی اتفاق افتاد

واقعه عاشورا در چه سالی اتفاق افتاد

محققان تحقیقات زیادی در طول زمان انجام دادند تا بتوانند تقویم هجری قمری را به هجری شمسی تبدیل نمایند و بتوانند بفهمند دقیقا واقعه عاشورا درچه سالی اتفاق افتاده است. واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری قمری در روز چهارشنبه 10 مهر سال 59 شمسی اتفاق افتاده است.

مقدمه

یکی از مسایل بحث‌برانگیز این است که واقعه عاشورا درچه سالی اتفاق افتاده است یا به مفهوم دیگر در کدام تاریخ شمسی عاشورا روی داده است؟ سه روش برای بررسی این مسئله است که عبارتند از: روش محاسبات دقیق نجومی، روش بررسی تاریخی و روایتی، روش محاسبات تقریبی. مورخان برای انطباق تقویم شمسی، میلادی و قمری از قراردادی استفاده می‌کنند که تقویم هجری قمری قراردادی نامیده می‌شود.
بسیاری از مردم فکر می‌کنند واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری قمری در روز جمعه وسط تابستان بوده است؛ درحالی‌که این واقعه به احتمال زیاد در روزهای سه‌شنبه یا چهارشنبه اواخر مهرماه سال 59 شمسی رخ داده است. باید دقت کنید که در بیشتر روزهای سال شرایط آب‌وهوایی کربلا، بسیار گرم است. وب سایت رزرو هتل مسافر سلام شما را با این تبدیل ماه‌های قمری و واقعه عاشورا بیشتر آشنا می‌کند.

تقویم هجری قمری

تقویم هجری قمری بر اساس رویت هلال ماه می‌باشد و موجب ایجاد مشکلات زیادی برای محاسبه دقیق تبدی سال قمری به شمسی وجود دارد. از جمله مشکلات تقویم قمری می‌توان مشخص نبودن دوره زمانی دقیقی برای هلال ماه نو، در گذشته رویت هلال با چشم مسلح امکان‌پذیر نبوده است. بطور متوسط هر ماه قمری ۲۹ روز، ۱۲ ساعت، ۴۴ دقیقه و ۵/۲ ثانیه می‌باشد البته باید ذکر کنیم که مقادیر واقعی ماه قمری می‌تواند کمتر یا بیشتر از این مقدار باشد که این تفاوت به مدار ماه و تاثیرات گرانشی زمین، خورشید و دیگر سیارات بر کره ماه دارد، بستگی دارد. مسلمانان سال قمری را روز اول محرم سال هجرت پیامبر اکرم (ص) از مکه به مدینه قرار دادند. تحقیقات بسیاری انجام شده تا مشحص شود که واقعه عاشورا درچه سالی اتفاق افتاده است.

مطابقت تاریخ قمری وقایع عاشورا با تقویم شمسی

حرکت امام حسین به مکه: ۲۸ رجب یا جمعه ۱۷ اردیبهشت
ورود امام حسین به مکه: ۳ شعبان یا سه شنبه ۲۱ اردیبهشت
اعزام مسلم بن عقیل به کوفه: ۱۵ رمضان یا دوشنبه ۳۱ خرداد
ورود مسلم بن عقیل به کوفه: ۵ شوال یا یکشنبه ۲۰ تیر
حرکت امام حسین به کوفه: ۸ ذیحجه یا شنبه ۲۰ شهریور
شهادت مسلم بن عقیل: ۹ ذیحجه یا یکشنبه ۲۱ شهریور
به دار زدن میثم تمار در کوفه: ۲۲ ذیحجه یا شنبه ۳ مهر
ورود امام حسین به کربلا: ۲ محرم یا سه شنبه ۱۳ مهر
ورود سپاه اِبن سعد به کربلا: ۳ محرم یا چهارشنبه ۱۴ مهر
روز تاسوعا: ۹ محرم یا سه شنبه ۲۰ مهر
عاشورا (شهادت امام حسین): ۱۰ محرم یا چهارشنبه ۲۱ مهر
ورود کاروان اسیران به کوفه: ۱۲ محرم یا جمعه ۲۳ مهر
حرکت کاروان اسیران به شام: ۱۹ محرم یا جمعه ۳۰ مهر
ورود کاروان اسیران به شام: ۱ صفر یا سه شنبه ۱۱ آبان
اربعین و روز ورود جابر به کربلا: ۲۰ صفر سال یا یکشنبه ۳۰ آبان
وفات حضرت زینب در شام: ۱۵ رجب یا دوشنبه ۱۴ فروردین
بر اساس این محاسبات، امام حسین در روز چهار شنبه بدنیا آمده‌اند و در روز چهارشنبه به شهادت رسیده‌اند و واقعه عاشورا در سال 59 شمسی اتفاق افتاد.

روش بررسی تاریخی و روایتی واقعه عاشورا

یکی دیگر از روش‌های محاسبه سال‌های قمری با استفاده از روایت‌ها، نقل و قول‌ها است.

• در کتاب لهوف علی قتلی الطفوف بیان شده: حسین در روز سه‌شنبه سوم ذیحجه از مکه خارج شد. اگر ذیحجه ۳۰ روزی باشد در نتیجه عاشورا پنجشنبه یا دوشنبه خواهد بود و اگر ذیحجه ۲۹ روزه باشد، عاشورا چهارشنبه یا یکشنبه است.
• در کتاب منتهی الامال شیخ عباس قمی بیان شده: ورود امام حسین به مکه برابر با پنجشنبه ۳ شعبان سال شصت هجری قمری آمده است. در نتیجه عاشورا روز جمعه یا پنجشنبه در صورت ۲۹ روزه بودن رمضان یا شوال سال ۶۰ می‌باشد.
• در کتاب لهوف علی قتلی الطفوف آمده است: امام حسین (ع) در روایتی به جنییان می‌گویند: شما در روز شنبه که عاشوراست نزد من بیایید.
• در کتاب ستارگان و کیهان نوردی انتشارات دانشگاه تهران بیان شده: بر طبق این تاریخ اول محرم سال ۶۱ برابر با اول سپتامبر ۶۸۰ خواهد بود و عاشورا در روز دوشنبه ۲۲ شهریور سال ۵۹ شمسی محاسبه می‌گردد.
• در کتاب مشهد الحسین دکتر آستانه اصل، عاشورا مصادف با ۲۶ سپتامبر ۶۸۱ برابر با ۷ مهر ماه سال ۶۰ شمسی در روز پنج‌شنبه یا جمعه اتفاق افتاده است.
• در کتاب نفس المهموم اثر شیخ عباس قمی به نقل از حجت الاسلام سلطان زاده، عاشورا را اواسط مردادماه بیان شده است.
• در کنگره بررسی عبرت‌های عاشورا، سرهنگ فرهنگی بیان کرد که عاشورای سال ۶۱ هجری قمری برابر با ۲۲ مهرماه سال ۵۹ هجری شمسی بوده است.
• در کتاب حماسه حسینی بیان شده: عاشورا ظاهرا اواخر خرداد بوده است. که با دلایل علمی این مقاله، این تاریخ رد می‌شود.
• در کتاب منتهی الامال اثر شیخ عباس قمی روز تاسوعا برابر با پنجشنبه ۹ محرم آمده است.

چگونگی تجسم اعمال انسان

امام حسین(ع) فرمود: بدانید! که هر کار نیکی، بهره‌اش سپاس و ستایش و به دنبالش اجر و پاداش عظیم خواهد بود. پس اگر کار نیک را مجسم کنید و بنگرید، آن را در چهره انسانی نیکو و زیبا می‌بینید که به ناظران خود شادی و سرور می‌بخشد.

و اگر کار بد و زشتی و فرومایگی را مجسم کنید و بنگرید، آن را زشت و قبیح و مسخ شده می‌بینید که دل‌ها از آن بیزار و متنفر می‌گردد و چشم‌ها از نفرت دیدن او به روی هم بسته می‌شود. (1)

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- بحارالانوار، ج 75، ص121

منشأ کمال عقل

قال‌الحسین(ع):

«لایکمل العقل الا باتباع الحق».

امام حسین(ع) فرمود:

عقل و خرد انسان کامل نمی‌گردد مگر اینکه از حق و حقیقت پیروی کند. (1)

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- بحارالانوار، ج 75، ص 127

شعر انتظار .....

مردم دیده به هر سو نگرانند هنوز
چشم در راه تو، صاحب نظرانند هنوز

از سراپرده غیبت خبرى باز فرست
که خبر یافتگان، بى‌خبرانند هنوز!

آتشى را بزن آبى به رخ سوختگان
که صدف سوز جهان، بد گهرانند هنوز

پرده ‏بردار! که بیگانه نبیند آن روى
غافل از آینه، این بیبصرانند هنوز!

رهروان در سفر بادیه، حیران تواند
با تو آن عهد که بستند، بر آنند هنوز

ذرّه‏ها در طلب طلعت رویت، با مهر
همچنان تاخته چون نو سفرانند هنوز

سحر آموختگانند، که با رایت صبح
مشعل افروز شب بی سحرانند هنوز

لاله‏ها، شعله کش از سینه داغند به دشت
در غمت، همدم آتش جگرانند هنوز

طاقت از دست شد، اى مردمک دیده! دمى
پرده بگشاى! که مردم نگرانند هنوز

"مشفق کاشانى"

شعر انتظار .....

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند
چشم تمام آینه ها گریه می کند

چشم انتظار آمدنت شیر خواره ای است
گهواره ای به کرب و بلا گریه می کند

پای سه ساله ای که پر تاول آمده است
دارد به اشک و دعا گریه می کند

در علقمه به خاطر تو مشک پاره ای
دارد کنار دست جدا گریه می کند

گودال سرخ روز عطش نعره می کشد
از روضه های خون خدا گریه می کند

علی اشتری

شـــرحِ عطــش

شرحِ عطش با که بگویم؟

از چه بگویم؟

عطش...

عطش...

عطش، لب‌هایی‌ست خشکیده،

لب‌های شهیدانی‌ که تشنه به دیدار مولایشان شتافتند

عطش، پلاکی‌ست زیر خاک،

پلاکی که سال‌ها منتظرِ دستانِ کسی مانده...

عطش‌ را شلمچه می‌فهمد و پیرزنِ چشم به راه

پیرزنی که همچنان در انتظارِ ‌اکبرش مانده

عطش، قابی‌ست‌ بر دیوارِ خانه‌ای کاهگل

تصویری‌ از ذوالجنان، که سیاه‌پوشان دورش به واویلا نشسته‌اند

عطش، کربلا‌ست در انتظارِ باران؛

آسمانی‌ست که داغ دید و نبارید

عطش‌ را فرات می‌فهمد و سوزِ دلِ زینب

عطش، حقیقتِ تلخی‌ست به نام عاشورا...

شرحِ عطش با که بگویم؟

از چه بگویم؟

عطش...

عطش...

عطش، زمستان‌ست در انتظارِ بهار

اما من، به فصلی دیگر می‌اندیشم

به فصلِ شیرینِ حضورت...

که

در عطشِ دیدنِ رویِ تو، تشنه‌ترینم

«یا حجه‌ًْبن‌الحسن، عجل علی ظهورک»

مریم عرفانیان

محرم نامه-4

بــی‌قراری قــلم

لحظه‌ها سپری می‌شوند و من با تمام بی‌قراری‌ها دل به قلم می‌دهم. کلمات سوار مرکب قلم می‌شوند و قلم می‌نویسد. به محرم رسیده‌ام و بیرق‌های سیاهت، آقا جان!

در همه عمرم با محرم زندگی کرده‌ام و حزن را میهمان سینه‌ام. اما به پای حزن و ‌اندوهی که بر طفلانت گذشت نمی‌رسد. غوغای عطش و تشنگی را در رمضان تجربه کردم اما هیهات، تشنگی بود اما، دشمنی در کار نبود که با خطر همراه شود و داغ را به ارمغان بیاورد. کربلا تشنگی با شهادت همراه بود و شهادت با درد فراق.

کربلا فراق و داغ و اسارت را توام داشت و من کی می‌توانم آنها را در کنار هم ببینم. قلم آرام می‌گیرد و شرمنده می‌شود که نمی‌تواند زبان باز کند و بگرید‌، زار بزند:

کربلا جاده‌ای از خون و خطر داری تو

تشنگی شعله به‌جان زد، خبر داری تو

کشتی دین به دریای بلا آمده است

آخ از فاجعه‌، سودای دگر داری تو

ابوالقاسم محمدزاده

فانوس

سخت‌کوشی در انجام وظیفه تا آخرین لحظه

...‌ای پاهای من در این لحظات آخر عمر آبروی مرا حفظ کنید. شما سال‌های دراز به من خدمت کرده‌اید، از شما می‌خواهم که در این آخرین لحظه نیز وظیفه خود را به بهترین وجه ادا کنید. ‌ای پاهای من سریع و توانا باشید، ‌ای دست‌های من قوی و دقیق باشید،‌ ای چشمان من تیزبین و هوشیار باشید، ‌ای قلب من، این لحظات آخرین را تحمل کن،‌ ای نفس، مرا ضعیف و ذلیل مگذار، چند لحظه بیشتر با قدرت و اراده صبور و توانا باش.

به شما قول می‌دهم که چند لحظه دیگر همه شما در استراحتی عمیق و ابدی، آرامش خود را برای همیشه بیابید و تلافی این عمر خسته‌کننده و این لحظات سخت و سنگین را دریافت کنید. چند لحظه دیگر به آرامش خواهید رسید، آرامشی ابدی. دیگر شما را زحمت نخواهم داد. دیگر شب و روز استثمارتان نخواهم کرد.

دیگر فشار عالم و شکنجه روزگار را بر شما تحمیل نخواهم کرد. دیگر به شما بی‌خوابی نخواهم داد و شما دیگر از خستگی فریاد نخواهید کرد. از درد و شکنجه ضجه نخواهید زد. از گرسنگی و گرما و سرما شکوه نخواهید کرد و برای همیشه در بستر نرم خاک، آرام و آسوده خواهید بود...

بخش‌هایی از آخرین دست ‌نوشته شهید دکتر مصطفی چمران

یک شهید، یک خاطره

جُـبران مداحـی

علی صدای خوبی برای مداحی داشت. از همان کودکی ذکر مصیبت می‌خواند. یکی از اهالی روستا پیشنهاد داد که اگر ماه‌های محرم و صفر در مجالس عزاداری اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) نوحه بخواند، مقداری پول به او می‌دهد.

مدتی در مجالس عزاداری مداحی کرد و مبلغی گرفت. اما کمی بعد دیگر پولی دریافت نکرد. علاقه‌اش به سیدالشهداء خیلی زیاد بود و می‌گفت: «نوحه ‌خوندن برای امام حسین که پول نمی‌خواد، آقا خودش جبران می‌کنه.»

***

شهادت، جبران تمام مداحی‌هایش بود...

خاطره‌ای از شهید علی ولی‌پور

راوی: ایمان‌وردی ولی‌پور

مریم عرفانیان

چگونگی تعامل با نیازمندان

هنگامی که فرد مستضعف و مستمندی به محضر امام حسین(ع) رسید و در پی حاجت خود نامه‌ای تقدیم آن حضرت کرد. امام نامه را نخوانده فرمود: «حاجتک مقضیه» نیاز تو برآورده شده است کسانی از اصحاب گفتند: یا ابن رسول‌الله! چرا نامه آنان را نمی‌خوانید؟

حضرت فرمود: این اندازه از وقت که من صرف مطالعه نامه وی می‌کنم او در مقابل من شرمنده می‌ماند و من تحمل این را ندارم، یا اینکه می‌ترسم که این اندازه که من او را جهت مطالعه نامه‌اش متوقف می‌کنم خداوند متعال در روز قیامت مرا در برابر محضر عدل خود متوقف کند که توان آن را ندارم.(1)

__________

1- تحف‌العقول، ص 247

محرم‌نامه-2

خوشا راهی که چراغ هدایتش تو باشی

آقا جان!

می‌دانم یک سال از تو دور بوده‌ام اما هرگز از تو جدا نبوده‌ام. از کودکی مادرم یاد داده که با هر جرعه آبی که می‌نوشم یاد تو باشم و لب‌های عطشانت.

آقا جان، تشنگی به نخوردن آب نیست‌، تشنه عنایت تواَم، تشنه نگاه تواَم. آخر نگاهت انسان‌ساز است و روشنگر ضمیر. آن کس که تو را شناخت و عشقت به دلش نشست دیگر به عشق غیر تو فکر نمی‌کند، دلی که عاشق تو شد، راهی جز راهی که تو چراغ هدایتش بودی را نمی‌پیماید تا به خدا برسد.

آقا جان!

گر جدا بود در این فاصله راهم از تو

حال آمده‌ام، عفو گناهم با تو

اذن دادی که در این روز ز نامت گویم

گرچه دیر آمده‌ام، سوزش آهم با تو

ابوالقاسم محمدزاده

روی آوردن مردم به شما برای رفع حوائج از نعمت‌های الهی است

قال‌الحسین(ع):

ان حوائج الناس الیکم من نعم‌الله علیکم، فلا تملواالنعم فتحور نقما»

امام حسین(ع) فرمود:

اینکه مردم در نیازهای خود به شما روی می‌آورند از نعمت‌های خدا

بر شما است.

از نعمت‌های خدا دلتنگی (و بی‌حوصلگی) نشان ندهید که به

غضب‌های او تبدیل شوند.(1)

__________

1- موسوعه کلمات امام حسین(ع)، ص 815

مجنون علی اکبر لیلام به مولا

می ایستم امروز خدا را به تماشا
ای محو شکوه تو خداوند سراپا

ای جان جوان مرد به دامان تو دستم
من نیز جوانم، ولی افتاده ام از پا

آتش بزن آتش به دلم، کار دلم را
ای عشق مینداز از امروز به فردا

آتش بزن آتش به دلم ای پسر عشق
یعنی که مکن با دل من هیچ مدارا

با آمدنت قاعده ی عشق به هم خورد
لیلای تو مجنون شد و مجنون تو لیلا

تا چشم گشودی به جهان ساقی ما گفت:
«المنته لله که در میکده شد وا...»

ابروی تو پیوسته به هم خوف و رجا را
چشمان تو کانون تولا و تبرا

ای منطق رفتار تو چون خلق محمد(ص)
معراج برای تو مهیاست، بفرما!

این پرده ای از شور عراقی و حجازی است
پیراهن تو چنگ و جهان دست زلیخا

لب تشنه ی لب های تو لب های شراب است
لب وا کن و انگور بخواه از لب بابا

دل مانده که لب های تو انگور بهشتی است
یا شیرخدا روی لبت کاشته خرما

عالم همه مبهوت تماشای حسین است
هر چند حسین است تو را محو تماشا

چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان
شد گوشه ی شش گوشه برای تو مهیا

از گوشه ی شش گوشه دلم با تو سفر کرد
ناگاه درآورد سر از گنبد خضرا

مجنون علی شد همه ی شهر ولی من
مجنون علی اکبر لیلام به مولا

/ سید حمیدرضا برقعی

فانوس

مرگ به آرزوهای شما می‌خندد!

نشستم و علی‌آقا آلبوم را باز کرد و ورق زد عکس دوستان شهیدش را می‌دید و آه می‌کشید. گاهی می‌گفت کو شهید نظری!... یادت بخیر شاه‌حسینی! صورتش سرخ شده بود و اشک توی چشم‌هایش برق می‌زد. آلبوم را گرفتم و خواستم آن را کنار بگذارم. آلبوم را از دستم کشید و گفت: « گلُم‌، ولش کن، این آلبوم تمام زندگی منه. انگیزه ماندن و جنگیدن منه.» گفتم: «خودت رو اذیّت می‌کنی.» اشک‌هایش داشت دانه‌دانه می‌چکید روی گونه‌هایش.

فرشته اینا همه عاشق آقا اباعبدالله بودن. به‌خاطر آقا خیلی عرق ریختن، خیلی زخمی شدن، خیلی بی‌خوابی کشیدن‌، خیلی تشنگی و گرسنگی کشیدن، خیلی زیر آفتاب سوختن، اما یه بار نگفتن خسته شدیم، تشنه‌ایم، خوابمان میاد.

به این عکسا نگاه می‌کنم تا اگه خسته شدم، یادم نره شهید قراگوزلو‌، شبا به‌جای خواب و استراحت نماز شب و زیارت عاشورا می‌خواند و‌ های‌های ‌گریه می‌کرد. به اینا نگاه می‌کنم تا اگه یه وقت آرزو کردم کاش منم خانه و زندگی داشتم یادم بیاد. مسیب می‌گفت: «زیاد آرزو نکن‌، چون مرگ به آرزوهای شما می‌خنده.» یادم باشه امروز زمان آرزو نیست. زمان حرف نیست. باید عمل کنیم...

مأخذ: کتاب گلستان یازدهم‌، خاطرات همسر سردار شهید علی چیت‌سازیان تهران سوره مهر‌، چاپ سوم‌، 1395‌، صفحه 232 و233

شب تاسوعاست

شب تاسوعاست

سبکبال بر دشت نینوا می آیم

در خیمه ات فرود می آیم 1

همه وجودم چشم است و بیداری

دوخته اند یاران بر کلامت یا ثارالله

از پای انکار به مسلخگاه عشق آمده ام 2

اتمام حجتت است در تاریکی خیمه گاه 3

منکرین عشق جان بردارند و بگریزند 4

و عاشقان عشق ، بر جا مانند

همچون سایه ای پشت گام هایت می آیم

باید برای روز نبرد فردا آماده گردم

جانم ، بی برادر چه کنی در نبرد فردا 4 و 5

می آیم بر دشت خشک کرب وبلا

زمین را سوگند می دهم و گوید :

جانت را از جان دوست تر دارد 6

این شمائید فرزندان آدم

بر سالار عشق و سلاله پیمبر رحم نکردید !

گر ، به وادی من فرود آمد

تا محشر از جان در آغوش کشم و نگهبان باشم

چه گوید این زمین !

خواهد جانم را در بر گیرد 7

بی جانم چه کنم ، آه

همچو سایه می آیم در کنارت

در کنارت هزاران دست و پا

خواهم گشت

من نباشم که بی من همرزم طلبی ؟!

من ، سبز و سبزتر خواهم گشت

با جانم حسین (ع) از عصر عاشورا

تا عصر آخرالزمان

به انتظار آمدن قائم آل محمد ( عج )

خواهیم بود ، رایحه تربت 8

با رایحه نرگس 9

با یاس سپید 10

چه معجونی خواهد ساخت

رویالحسین همچو سایه

در کنارت می آید

------------------------------------------------------------------------------------------

سروده : رویا پوراحمدگربندی – پنجشنبه 5/5/1402 – تاسوعا 9 محرم – ساعت 22:55 شب

1-خیمه ایی که امام حسین ( ع) با یارانش در شب تاسوعا در آن جلسه داشتند

2- رویش عشق به امام حسین ( ع) در قلبم محرم سال 1361

3- امام حسین ( ع ) به گردآمدگان شب تاسوعا اتمام حجت کرد ماندن شان اختیاری است و اجباری درآن نیست

ماندن در فردا مصادف با کشته شدن شان است

4- امام حسین ( ع )

5- حضرت ابوالفضل عباس ( ع)

6- امام حسین ( ع )

7- امام حسین ( ع )

8- امام حسین ( ع )

9- امام عصر ( عج )

10- حضرت فاطمه الزهرا ( س )

مـشك بـرداشت كه سيـراب كـند دريـا را

مـشك بـرداشت كه سيـراب كـند دريـا را
رفـت تـا تـشنـگي‌اش آب كـند دريـا را

آب روشن شد و عكـس قـمر افتاد در آب
مـاه مي‌خواست كه مهتاب كند دريا را

تـشنه مي‌خواست ببيند لـب او را دريا
پس ننوشيد كه سيراب كند دريا را

كوفه شد، علقمه شق القمري ديگر ديد
ماه افتاد كه محراب كند دريا را

تـا خجالت بكشد، سرخ شود چهره ی آب
زخم مي‌خورد كه خوناب كند دريا را

نـاگهان موج برآمد كه رسيد اقيانوس
تـا در آغوش خودش خواب كند دريا را

آب مهـريه گُل بـود و اِلاّ خـورشيد
در توان داشت كه مرداب كند دريـا را

روي دست تو نديده است كسي دريادل
چون خدا خواست كه ناياب كند دريا را

سید حمیدرضا برقعی

ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود ...

ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود ...
این حرف های مرثیه خوانان دروغ بود

ای کاش این روایت پر غم سند نداشت
بر نیزه ها نشاندن قرآن دروغ بود

ای کاش گرگ تاخته بر یوسف حجاز
مانند گرگ قصه ی کنعان دروغ بود

حیف از شکوفه ها و دریغ از بهار، کاش
بر جان باغ داغ زمستان دروغ بود ...

محمدمهدی سیار

به من امروز عَجب اِذن سفر خواهند داد

به من امروز عَجب اِذن سفر خواهند داد

آن چه از عصر ازل تا که به امروز عَجب خواهند داد

در ازل هیچ نبود ، وادی سرمست نبود ، عشق نبود

تا که این عَبد سرگشته به عشقش به ازل خواهند داد

من به امروز ، قدمی پا به جلو ، مرا خواهند داد

این جه بوده است که معبود به عبدش چنین خواهد داد

من به امروز، بر این وادی خشک کرب و بلا مرا خواهند داد

در فلک ، آمده است عشق جگرسوز مرا خواهند داد

تو بگو با من از این عشق ، چه بود که مرا خواهند داد

گویی از آن وادی نیست به هست مرا چنین خواهند داد

می گردم و می چرخم با روح خود چنین خواهم گفت

که عجب بر این وادی سرخ ازل ، عشق مرا خواهند داد

در طی الارض ازل ، مهد مرا به گذشته و حال چنین خواهند گفت

این تویی و آن من خواهم بود

که با یاران حسین در طی الارض زمین ، سفری خواهیم داشت

من به کدامین راز ، سربسته چنین هم خواهند گفت

من اینم که راهم سبز ، نگاهم سبز

چون که از یاران بهترین خواهم بود

امروز با من به ارض موعود بیا

که نخست سرباز حسینم

و بعدش سرباز ولی امر( عج ) خواهم بود

بَه چه خوشبخت ترین خواهم بود

که در این مهد مرا ، بهترین خواهند داد

---------------------------------------------------------------------------------------------

سروده رویا پوراحمدگربندی – پنجشنبه 5/5/1402 – تاسوعا 9 محرم – ساعت 3:32 صبح

عاقبت این عشق هلاکم کند...

دشت پر از ناله و فریاد بود
سلسله بر گردن سجاد بود
فصل عزا آمد و دل غم گرفت
خیمه ی دل بوی محرم گرفت
زهره ی منظومه ی زهرا حسین
کشته ی افتاده به صحرا حسین
-
دست صبا زلف تو را شانه کرد
بر سر نی خنده ی مستانه کرد
چیست لب خشک و ترک خورده ات
چشمه ای از زخم نمک خورده ات
روشنی خلوت شبهای من
بوسه بزن بر تب لبهای من
-
تا زغم غربت تو تب کنم
یاد پریشانی زینب کنم
آه از آن لحظه که بر سینه ات
بوسه نشاندند لب تیرها
آه از آن لحظه که بر سینه ات
بوسه نشاندند لب تیرها
-
آه از آن لحظه که بر پیکرت
زخم کشیدند به شمشیرها
آه از آن لحظه که اصغر شکفت
در هدف چشم کمانگیر ها
آه از آن لحظه که سجاد شد
همنفس ناله زنجیر ها
-
قوم به حج رفته به حج رفته اند
بی تو در این بادیه کج رفته اند
کعبه تویی کعبه به جز سنگ نیست
آینه ای مثل تو بی رنگ نیست
آینه رهگذر صوفیان
سنگ نصیب گذر کوفیان
-
کوفه دم از مهر و وفا می زدند
شام تو را سنگ جفا می زدند
کوفه اگر آینه ات را شکست
شام از این واقعه طرفی نبست
کوفه اگر تیغ و تبرزین شود
شام اگر یکسره آذین شود
مرگ اگر اسب مرا زین کند
خون مرا تیغ تو تضمین کند
-
آتش پرهیز نبرّد مرا
تیغ اجل نیز نبرد مرا
بی سر و سامان توام یا حسین
دست به دامان تو ام یا حسین
جان علی سلسله بندم مکن
گردم از خاک بلندم مکن
-
عاقبت این عشق هلاکم کند
در گذر کوی تو خاکم کند
تربت تو بوی خدا می دهد
بوی حضور شهدا می دهد
مشعر حق عزم منا کرده ای
کعبه ی شش گوشه بنا کرده ای؟
-
تیر تنت را به مصاف آمدست
تیغ سرت را به طواف آمدست
چیست شفابخش دل ریش ما
مرهم زخم و غم و تشویش ما
چیست به جز یاد گل روی تو
سجده به محراب دو ابروی تو
-
بر سر نی زلف رها کرده ای؟
با جگر شیعه چه ها کرده ای
باز که هنگامه برانگیختی
بر جگر شیعه نمک ریختی
کو کفنی تا که بپوشم تنت
تاگیرم دامنه ی دامنت

/ محمدرضا آقاسی

به یاد چایی شیرین کربلایی ها...

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد
نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده
و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

به یاد چایی شیرین کربلایی ها
لبم حلاوت "احلی من العسل" دارد

چه ساختار قشنگی شکسته است خدا
درون قالب شش گوشه یک غزل دارد

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟
بگو محبت ما ریشه در ازل دارد

غلامتان به من آموخت در میانه ی خون
که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

/ سید حمیدرضا برقعی

نگاهم به آسمان و عرش خداست / دلم ریش ریش است

نگاهم به آسمان و عرش خداست

عجب صبری خدا دارد

دلم ریش ریش است

گویند یارانش 1

هزار بار برایت می میرند و

باز زنده گردند در راهت می میرند

گوید : بهترین یاران دارم 2

با هیچ یارانی معاوضه اش نمی کنم

گویند :

هر محرم

از عرش لباس خونینت می آویزند 3

در چشم ما نمی آید جز در چشم معصومت

دلم پاره پاره گشته

با توام هر لحظه

و بی تو چه کنم

حیرانم از عرشیان

که می بینند لباست را

پای برهنه بر مهد عصر می آیم

شیفته از شیفتگی

مجنونم برگام سبزت 4

بر دستان بریده ات 5

بر تن بی سرت 6

بر نگاهت و لبخندت

عاشقانت چگونه تحمل کنند

نگاهم از مهد به عرش می آید

با پای برهنه می آیم به کرب و بلا

پاهایم مثل کویری خشک

تَرک بر می دارد

گیسو بر باد

می آیم به مهد کرب و بلا

پایم بر خارهای مُغیلان

گیسو بر باد

قلب بر باد

می آیم ، ای تمام باورم

حتی از تَل زینبیه نمی مانم

می آیم ، چشمانم بر باد

لحظه ای درنگ باید

من هم هفتاد و سه تن ، از یارانت هستم

می آیم

اگر یارانت گویند :

هزار بار برایت پیشمرگند

من تا بی نهایت پیشمرگت

هستم

دلم تنگ و سَرگشته ام

می آیم با کاروان زمان

لحظه ای درنگ

گرمای عطش نمی دانم چیست

با تو بودن عین دریاست

و

سیراب بودن

دل تنگ و سرگشته ام

در عصر عاشورا کنارت می مانم

ای تمام باورم

حتی تمام مهد بی مَرد

شود

با تو می مانم و

پیشمرگت می شوم

یا ثارالله 7

--------------------------------------------------------------------------

سروده رویا پوراحمدگربندی – دوشنبه 1402/5/2– 6 محرم - ساعت 23:30 شب

1-یاران ام حسین ( ع)

2- امام حسین ( ع)

3- امام صادق ( ع )

4- امام حسین ( ع )

5- ابوالفضل عباس ( ع )

6- امام حسین ( ع )

7- امام حسین ( ع )

راز عزاداری حسینی از اول ماه محرم از زبان مبارک امام صادق علیه السلام

پیراهن خونین پهن شده بر عرش

به امام صادق علیه السلام عرض شد: آقای من! بفدایتان شوم.. وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او میگیرند. و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا میکنید.

راز عزاداری حسینی از اول ماه محرم از زبان مبارک امام صادق علیه السلام

...........

مهدی پرس:

قيل للصادق عليه السلام سيدي جعلت فداك ان الميت يجلسون بالنیاحه بعد موته او قتله و أراكم تجلسون انتم و شيعتكم من اول شهر بالماتم و العزاء للحسین علیه السلام

فقال عليه السلام ما هذا اذا هل هلال محرم نشرت الملائكة ثوب الحسين و هو مخرق من ضرب السيوف و ملطخ بالدماء و فنراه نحن و شيعتنا بالبصيرة و لا بالبصر فاذا تنفجر دموعنا

ثمرات الاعواد: ۳۶.۳۷

به امام صادق علیه السلام عرض شد: آقای من! بفدایتان شوم.. وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او میگیرند. و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا میکنید.

حضرت فرمودند: این چه حرفی است! هنگامی که هلال ماه محرم دمیده میشود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است. ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت و نه بصر می بینیم پس اشک های ما سرازیر میشود

کد خبر: ۲۶۶۹

تاریخ انتشار: ۰۳ آبان ۱۳۹۳ - ۱۵:۰۷

پایگاه اطلاع رسانی بنیادفرهنگی حضرت مهدی ( عج ) استان تهران

چشم من خورد به آبی که نصیب تو نشد

بر لب آبم و از داغ لبت می میرم
هردم از غصه ی جانسوز تو آتش گیرم

مادرم داد به من درس وفاداری را
عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم

بوته ی عشق تو کرده ست مرا چون زر ناب
دیگر این آتش غم ها ندهد تغییرم

اکبرت کشته شد و نوبتم آخر نرسید
سینه ام تنگ شد از بس که بُوَد تأخیرم

تا که مأمور شدم علقمه را فتح کنم
آیت قهر بیان شد زلب شمشیرم

سایه ی پرچم تو کرد سرافراز مرا
عشق تو کرد عطا دولت عالمگیرم

کربلا کعبه ی عشق است و من اندر احرام
شد در این قبله ی عشاق دو تا تقصیرم

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم

باید این دیده و این دست دهم قربانی
تا که تکمیل شود حج من و تقصیرم

زین جهت دست به پای تو فشاندم بر خاک
تا کنم دیده فدا، چشم به راه تیرم

وصل شد حال قیامم ز عمودی به سجود
بی رکوع است نماز من و این تکبیرم

بدنم را به سوی خیمه ی اصغر نبرید
که خجالت زده زان تشنه لب بی شیرم

تا کند مدح ابوالفضل، امام سجاد
نارسا هست"حسان"! شعر من و تقریرم

/ حبیب الله چایچیان

كربلا در كربلا مي ماند، اگر زينب نبود

سر ني در نينوا مي ماند، اگر زينب نبود
كربلا در كربلا مي ماند، اگر زينب نبود

چهره ی سرخ حقيقت بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابري از ريا مي ماند اگر زينب نبود

چشمه ی فرياد مظلوميت لب تشنگان
در كوير تفته جا مي ماند اگر زينب نبود

زخمه ی زخمي ترين فرياد در چنگ سكوت
از طراز نغمه وا مي ماند اگر زينب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشك سرخ
در گلوي چشم ها مي ماند اگر زينب نبود

ذوالجناح دادخواهي ، بي سوار و بي لگام
در بيابان ها رها مي ماند اگر زينب نبود

در عبور از بستر تاريخ، سيل انقلاب
پشت كوه فتنه ها مي ماند اگر زينب نبود

قادر طهماسبی (فرید)